Blog o musicalu, teatrze, muzyce… o kulturze
SZOK – Szymon o kulturze
  • O mnie
  • Spod sceny
    • Musical
    • Koncert
    • Teatr
    • Rozmowy
  • Ze sceny
    • Gospel Joy
  • Z życia
  • Z fotela
    • Film
    • Książka
    • Muzyka
    • Serial
  • Kontakt
TOP
Muzyka, Z fotela

“Weź nie pytaj! – tylko słuchaj”

16 czerwca, 2018   -   1 Comment

ShareTweet

Aktor czy wokalista?

Paweł Domagała – nazwisko przez większość kojarzone zapewne ze światem kina. Przeze mnie – oczywiście – początkowo także. Pamiętam, że pierwszy raz ujrzałem go w kinie podczas seansu Wkręconych, czyli CAŁKIEM NIEZŁEJ polskiej komedii. No i już wtedy mnie ten człowiek zainteresował – swoją świeżością, naturalnością i talentem komediowym, dzięki któremu widywałem go na ekranie później jeszcze niejednokrotnie (druga część Wkręconych, Planeta Singli czy Gotowi na wszystko. Exterminator). No a że tak już mam, że jak mnie ktoś zaintryguje, to przeczesuję później interenet w poszukiwaniu różnych informacji, to zaraz po seansie Wkręconych, czyli w roku 2013, dowiedziałem się, że ten człowiek również śpiewa. I to jak! Wiadomo – nie jest to może śpiewak wybitny, który zabija dźwiękiem. Kompozycje też nie są najbardziej skomplikowane pod słońcem. Ale zarówno ciepły i charakterystyczny wokal Pawła, jak i delikatnie gitarowe granie bardzo wpasowuje się w mój gust muzyczny. No i śpiewa po polsku! Można? Można! Naprawdę. Od razu więc kupiłem twórczość muzyczną Pawła Domagały i słuchałem tego, co było dostępne w sieci, żałując jednocześnie, że zasoby te są tak ograniczone. Jakież więc było moje szczęście, gdy dowiedziałem się, że artysta zamierza poważniej wrócić do śpiewania i grania oraz wydaje album!

Świetny debiut

Opowiem Ci o mnie, czyli jego debiutancki materiał, przyjąłem – tak jak się spodziewałem – bardzo dobrze zarówno na krążku, jak i na żywo. Na koncertach nawet jeszcze lepiej – te żarciki Pawła! Niecierpliwie czekam więc na kolejny album – 1984 – którego premiera będzie miała miejsce 16 listopada. Co o nowym krążku pisze sam autor? Przeczytajcie 25 faktów o płycie „1984”, które musisz wiedzieć.

Nie mam pytań!

Dziś premierę miał pierwszy singiel z tej płyty, o którym to chciałbym napisać kilka słów. O wydaniu Weź nie pytaj Paweł i jego media społecznościowe trąbiły już od jakiegoś czasu, przygotowując fanów na tę nowość – nie sposób było więc chyba przegapić to wydarzenie.  A czy warto było czekać? Zdecydowanie tak! W utworze nie ma może niczego wielce odkrywczego, Paweł nie zmienia charakteru swojej twórczości, jednak odnajdujemy tu wszystko, czym zostaliśmy kupieni przy pierwszym albumie – ciepły wokal (z nadzwyczaj duża jednak ilością wysokich dźwięków – to akurat może być zaskakujące!), przyjemną melodię i typowy dla Pawła tekst przepełniony mądrością i miłością, odnoszący się bezpośrednio do przeżyć autora, co jest niezwykle cenne. No i słucha się tego naprawdę bardzo, bardzo dobrze!

Teledysk również utrzymany jest w klimacie utworu – prosty, bez zbędnego blichtru, pokazujący poszczególne etapy wędrówki ku szczęściu. Sam początek z kolei zgrabnie nawiązuje do klipu Jestem tego wart. No wszystko się tu zgadza!

Szczery i autentyczny

Odnoszę wrażenie, że Weź nie pytaj jest autobiografią spełnionego i szczęśliwego człowieka, mającą przypomnieć nam – zabieganym ludziom – o tym, co naprawdę ważne. O miłości; o przyjaźni; o chęci i potrzebie bycia blisko (Weź nie pytaj, weź się przytul!); o docenianiu małych rzeczy i gestów; o cieszeniu się z tego, co mamy. Sam autor śpiewa, że on już nie szuka – bo wszystko ma. Ma córki, którym każe jeść warzywka; ma żonę – największą przygodę, jaką zesłał mu Pan, Alleluja!; ma szczęście, za którym nie musi już biegać razem z tłumem po mieście. W słowach tego utworu oraz wykonaniu Pawła dostrzegam ogromną szczerość i autentyczność, za co bardzo dziękuję, bo są to dla mnie niezwykle ważne w muzyce wartości!

I mam nadzieję, że również kiedyś będę mógł z pełną wiarygodnością zaśpiewać podobne słowa. 😊

 

A Ty weź już nie czytaj!

Weź nie pytaj!
Weź posłuchaj!

TAGSczekamyna1984czekamynalistopadmuzykapaweldomagalasingielwezniepytaj

Previous post:

« „Powiedzieć jedno chcę…”, czyli Jakub Wocial oraz „Jesus Christ Superstar” w Teatrze Rampa

Next post:

Kto ma ochotę na OLDSCHOOL? – Kuba Badach na krążku i na żywo »

To również możę Ci się spodobać
Cudze chwalę, swoje też znam, czyli co lubię w polskiej muzyce [1/3]

20 maja, 2020

Artysty sposób na kwarantannę – Sabina Karwala

30 marca, 2020

Cudze chwalę, swoje też znam, czyli co lubię w polskiej muzyce [2/3]

22 października, 2020

1 COMMENT

what do you think? Anuluj pisanie odpowiedzi

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

  • Pingback: Cudze chwalę, swoje też znam, czyli co lubię w polskiej muzyce [1/3] - SZOK - Szymon o kulturze on 16 czerwca, 2018
  • Kto tutaj pisze?

    Znajdź na blogu
    Zobacz więcej na Facebooku
    Zobacz więcej na Facebooku
    Sprawdż na YouTube
    https://www.youtube.com/watch?v=76_j4OzfQA8
    Instagram
    Oto ja, dwa dolary prosto z Dreamlandu oraz ekipa "Miss Saigon" warta tych dolarów dużo więcej. 💸💸💸
    Nieodłącznym elementem życia musicalowego świra są niekończące się podróże. 🚆🚘✈️
    Korzystając z okazji, że już prawie nie kaszlę, a na dodatek przebrałem się za wielkanocną pisankę (tę poświęconą, rzecz jasna 😇), życzę Wam wesołych Świąt! 🐏✝️
    2,5 roku temu pisałem Wam, że to przezdolne Dziewczę zaczyna naukę na Baduszkowej. A dziś mogę napisać, że jestem szalenie dumny i szczęśliwy z tego, że wczoraj mogłem Julię oklaskiwać.
    W minioną niedzielę miało miejsce pożegnanie musicalu „Waitress” w @teatrmuzycznyroma. Mam poczucie, że pożegnanie zdecydowanie przedwczesne. 💁🏾 Bardzo lubię ten materiał, choć w Romie - z wielu powodów - widziałem go tylko dwukrotnie. I podczas tego niedzielnego pożegnania poczułem, że będzie mi tego brakowało. Szczególnie w takim składzie, w jakim zagrany był ten ostatni spektakl. ♥️
    No to wjeżdżamy w ten Międzynarodowy Dzień Teatru! 🎭
    „Miss Saigon”. Romantyczna bajka o trudnej miłości amerykańskiego żołnierza i wietnamskiej prostytutki. Dla mnie jednak przede wszystkim historia o tym wszystkim, co dzieje się z boku, a jest w tej opowieści niedopowiedziane.
    Azyl to nie miejsce, Azyl to ludzie. Wiem, że powtarzamy to zdanie do złudzenia, ale jest to święta prawda. W sobotę bowiem miejsce było inne, jednak ludzie ci sami. I było cudownie. Dziękuję ❣️
    „Wiadomo, że w Jezusie czuję się na tę chwilę dużo bardziej komfortowo, bo grałem to już wiele razy, natomiast bardzo chciałbym zagrać Judasza." - te słowa @jakub_wocial wypowiedział w lutym 2020 roku i... jak powiedział, tak zrobi! 🥳
    Najnowsze wpisy: SZOK - Szymon o kulturze

    Podróż do lepszego świata – „Przybysz” w Teatrze Rampa [RECENZJA]

    Podróż do lepszego świata – „Przybysz” w Teatrze Rampa [RECENZJA]

    Mały sklepik, wielkie talenty – „Little Shop of Horros” Teatru Muzycznego Proscenium

    Mały sklepik, wielkie talenty – „Little Shop of Horros” Teatru Muzycznego Proscenium

    Czy wrócę tam? – „Pretty Woman” w Teatrze Muzycznym w Łodzi [RECENZJA]

    Czy wrócę tam? – „Pretty Woman” w Teatrze Muzycznym w Łodzi [RECENZJA]

    Jakub Wocial: „Fakt, że jestem tu, gdzie jestem i że ludzie doceniają moją pracę, pozwala mi myśleć, że chyba to, co robię, robię całkiem OK.”[WYWIAD]

    Jakub Wocial: „Fakt, że jestem tu, gdzie jestem i że ludzie doceniają moją pracę, pozwala mi myśleć, że chyba to, co robię, robię całkiem OK.”[WYWIAD]

    Gdy kumpli masz jak ich! – „Friends. The Musical Parody” w Kujawsko-Pomorskim Teatrze Muzycznym w Toruniu [RECENZJA]

    Gdy kumpli masz jak ich! – „Friends. The Musical Parody” w Kujawsko-Pomorskim Teatrze Muzycznym w Toruniu [RECENZJA]
    Sprawdź także
    • Czyj jest ten w rękawie as? - "Aida" w Teatrze Muzycznym ROMA [RECENZJA]
    • Czy wrócę tam? - "Pretty Woman" w Teatrze Muzycznym w Łodzi [RECENZJA]
    • Niebezpieczna to gra: "Jekyll and Hyde" w Teatrze Muzycznym w Poznaniu [RECENZJA]
    • Triumf talentu: "Les Misérables School Edition" w wykonaniu Śródmiejskiego Teatru Muzycznego [RECENZJA]
    • Graficzne i liczbowe podsumowanie sezonu 2018/2019 [SZOKUJĄCE DANE i INFOGRAFIKA]
    Tagi
    alicjakalinowska (6) artystysposobnakwarantanne (6) azyl (6) blaszanybebenek (6) broadwaywpolsce (15) chicago (10) dagmararybak (8) dorotaosinska (7) ewaklosowicz (5) ewelinaadamskaporczyk (9) footloose (4) jakubwocial (25) janstoklosa (8) jesuschristsuperstar (13) kamilkrupicz (11) koncert (15) krakowskiteatrvariete (5) kraków (7) kubabadach (4) kwarantanna (5) lesmiserables (7) maciejpawlak (14) maciejzaruski (8) marcinsosinski (4) musical (30) muzyka (5) nataliapiotrowska (9) patrykgladys (5) paulinajanczak (9) pawelgoralski (4) poznan (10) recenzja (16) rockopera (4) sabinakarwala (5) santiagobello (10) sebastianmachalski (9) serial (5) teatr (4) teatrmuzycznywlodzi (5) teatrmuzycznywpoznaniu (13) teatrrampa (15) warszawa (23) wojciechkoscielniak (6) wroclaw (6) wywiad (8)
    Archiwa
    Kategorie
    Instagram
    Oto ja, dwa dolary prosto z Dreamlandu oraz ekipa "Miss Saigon" warta tych dolarów dużo więcej. 💸💸💸
    Nieodłącznym elementem życia musicalowego świra są niekończące się podróże. 🚆🚘✈️
    Korzystając z okazji, że już prawie nie kaszlę, a na dodatek przebrałem się za wielkanocną pisankę (tę poświęconą, rzecz jasna 😇), życzę Wam wesołych Świąt! 🐏✝️
    SZOK – Szymon o kulturze
    Ta strona używa plików cookies, dzięki którym może działać lepiej. Cookie Policy

    © 2022 SZOK – Szymon o kulturze